از این اربعین باید ترسید
تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۳۹۳۰۴
به گزارش خبرگزاری فارس، محمدتقی خرسندی در روزنامه همشهری نوشت: با شنیدن اسم اربعین یاد چه چیزی می افتید؟ بخش مهمی از درک ما از رویدادها را رسانه ها می سازند، بگذارید ماجرای اربعین را از زبان بی بی سی مرور کنیم:
- یک زائر اربعین در میدان مین مرز عراق کشته شد.
- 12 ایرانی در تصادف مرگبار زائران اربعین در عراق کشته شدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
- اغلب سوخت در استان سیستان و بلوچستان به انتقال زائران پاکستانی اربعین اختصاص داده شده و مردم محلی در صف طولانی سوخت معطل شده اند.
- سایت ثبت نام دانش آموزان افغانستانی در ایران، به دلیل ثبت نام زائران افغانستانی اربعین دچار مشکل فنی شده است.
- دارایی مسدود شده ایران در عراق آزاد شده و به شکل دینار دولتی به زائران اربعین داده می شود.
- آشپز یک موکب می گوید مردمی که به عراق می آیند دارند از گرسنگی و تشنگی می میرند.
شاید فکر کنید اینها فقط اخبار منتخب ما از اخبار اربعینی بی بی سی است. اما تعجب نکنید، این تقریبا همه پوشش خبری بی بی سی درباره اربعین است. در این پوشش خبری، شما نه یک کلمه از اجتماع 20 میلیونی شیعیان در عراق می شنوید و نه تصویری از همدلی این 20 میلیون نفر. چیزی به نام راهپیمایی «جاماندگان اربعین» با حضور میلیون ها نفر در ایران که اصلا وجود خارجی ندارد. با این حساب، پس اصلا به ذهن تان خطور هم نکند که این رسانه کلمه ای درباره راهپیمایی جاماندگان اربعین در سایر کشورها و بالاخص کشورهای اروپایی بگوید. همه چیز درباره اربعین سیاه است، بدون کوچکترین نقطه روشنی. این وضعیت حرفه ای ترین رسانه ضدانقلاب است، وضعیت امثال اینترنشنال و منوتو که بسیار شفاف تر است. اما چرا؟
«بی بی سی یک رسانه بی طرف است که وظیفه پوشش همه ابعاد یک رویداد را دارد، پس باید مشکلات ناشی از حضور مردم در راهپیمایی اربعین را هم پوشش دهد.» بعید است این روزها کسی با کمترین آشنایی با فضای رسانه وجود داشته باشد که چنین پاسخی را باور کند.
اولین و ساده ترین پاسخ این است: «بی بی سی دشمن ایران است، پس بدیهی است که اخبار مشکلات ایران را پوشش دهد. اصلا هیچ وقت قرار نبوده این رسانه به اتفاقات مثبت ایران بپردازد.» این جواب غلط نیست، اما همه ماجرا نیست.
«بی بی سی یک رسانه ضد اسلام است و اربعین یک رویداد کاملا دینی؛ پس وظیفه بی بی سی تخریب این رویداد است، به هر شکل ممکن.» این جواب هم بخش هایی از واقعیت را در خود دارد، ولی تجربه نشان داده که اتفاقا بی بی سی در بعضی مواقع، به شدت نگران اسلام می شود! مثلا وقتی مفسدان فی الارض اعدام می شوند، بی بی سی انواع و اقسام کارشناسان را به خدمت می گیرد تا ثابت کند این احکام بر خلاف شرع اسلام بوده و باید در آن تجدیدنظر شود.
پس ماجرا چیست؟ این سانسور بزرگ از کجا سرچشمه می گیرد؟ این سیاه نمایی ریشه در کدام سیاست دارد؟ بگذارید به 50 سال پیش برگردیم؛ روزگاری که نه جمهوری اسلامی ایران وجود داشت و نه اجتماع 20 میلیونی اربعین. آیت الله خامنه ای در اربعین سال 1352 درباره فلسفه اجتماع اربعین (نقل به مضمون) اینچنین می گویند:
شیعه یک جمع متفرقی بود با یک روح ثابت: «اطاعت از امام». کارهای آنها با نقشه بود اما عیب آنها بی خبری از هم بود. رفع این اشکال، نیازمند یک کنگره جهانی بود؛ در یک زمان معین و یک مکان مشخص. و چه چیز بهتر از اربعین و چه جایی بهتر از کربلا؟ چون روح شیعه، روح کربلایی است. شیعه هر جا که هست، دنباله روی عاشورای حسین(ع) است. آن روح مقدس انسان ها را به گلوله های داغی تبدیل کرده که به قلب دشمن فرو می روند. برای همین است که بنا به روایات، یکی از علائم ایمان، زیارت اربعین است.
سیاست رسانه های ضدانقلاب در قبال اربعین را باید از این زاویه دید. آنها باید این نخ تسبیح را پاره کنند. مبارزه با شیعیان متفرق، بسیار ساده تر از یک اجتماع متحد همدل است.. ایرانی باید از پاکستانی متنفر باشد و افغانستانی از ایرانی. هیچکدام نباید از عراقی ها خوش شان بیاید. اصلا آنها باید با خودشان هم مشکل داشته باشند. و ریشه همه این مشکلات، اربعین است. هرکس که نامی از اربعین شنید، باید به یاد کشته شدن در تصادف و صف بنزین و مرگ از گرسنگی بیافتد. شیعیان باید بترسند از اربعین، چون حقیقت اربعین برای جنود شیطان وحشت آفرین است.
پایان پیام/
منبع: فارس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۳۹۳۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علم گرفتار سانسور و تبعیض رسانه‌ای/ وقتی اسمی از دانشمندان آسیایی و آفریقایی به میان نمی‌آید
به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ چندی پیش یک دانشمند چینی از خدمات شهروندی و اداره مهاجرت آمریکا درخواست کرد تا اقامت دائمی دریافت کند؛ با این فکر که شانس بیشتری در تحقیقات خواهد داشت. او یک زیست‌شناس ماهر است و همانطور که در ویزای نخبگان آمریکایی (EB-1A) تصور می‌کرد مقالات خبری در رسانه‌های برتر از جمله نیویورک تایمز که تحقیقات او را پوشش می‌دهد، «توانایی خارق‌العاده» او را در علوم نشان می‌دهد. اما زمانی که افسران مهاجرت درخواست او را رد کردند، متوجه شدند که نام او در هیچ خبر و گزارش رسانه‌ای نیامده است. در واقع پوشش خبری مقاله‌ای که او جزو نویسندگان بود، مستقیما سهم عمده او را در این کار نادیده گرفته بود. این در حالی بود که او زمان بسیار زیادی را برای این پروژه تحقیقاتی وقف کرده بود و حتی ایده آن را خودش در دوره دکتری خود داده بود.
این موضوع باعث شد که چند محقق کنجکاو شوند که چه چیزی بر تصمیمات روزنامه‌نگاران و خبرنگاران تاثیر می‌گذارد که نام کدام محقق را در داستان‌های خبری خود بیاورند. این در حالی است که رسانه‌های خبری نقش کلیدی در انتشار یافته‌های علمی جدید به عموم مردم دارند. از سوی دیگر، پوشش یک مطالعه خاص برای تیم تحقیقاتی و موسسات آنها اعتبار به همراه دارد و سپس عمق و کیفیت پوشش، درک عمومی را از اینکه چه کسی علم خوب انجام می‌دهد، شکل می‌دهد. گاهی حتی پوشش خبری می‌تواند بر مشاغل فردی نیز تاثیرگذار باشد.
هویت اجتماعی دانشمندانآیا هویت اجتماعی دانشمندان مانند قومیت یا نژاد نقشی در پوشش خبری دستاوردهای علمی آنها دارد؟ پاسخ به این سوال ساده نیست. از یک سو، با توجه به حضور کم اقلیت‌ها در رسانه‌های جریان اصلی آمریکا، ممکن است تعصب نژادی وجود داشته باشد. از سوی دیگر، روزنامه‌نگاری علمی به دلیل استاندارد بالای گزارش عینی خود شناخته شده است. از این رو محققان تصمیم گرفتند این سوال را به صورت سیستماتیک با استفاده از داده‌های مشاهده‌ای در مقیاس بزرگ بررسی کنند.
کمترین پوشش رسانهایمحققان 223 هزار و 587 خبر از 288 رسانه آمریکا را از وبسایت Altmetric.com تجزیه و تحلیل کردند. این وسایت پست‌ای آنلاین را درباره مقالات تحقیقاتی رصد می‌کند. اخبار منتشر شده از سال 2011 تا 2019 تعداد 100 هزار و 486 مقاله علمی را پوشش داده است. محققان برای هر مقاله، روی نویسندگانی متمرکز شدند که بیشترین شانس ذکر شدن نامشان را داشتند: اولین نویسنده، آخرین نویسنده و سایر نویسندگان. آنها محاسبه کردند که نویسندگان هر چند وقت یک بار نامشان در مقالات خبری ذکر شده است. سپس از یک الگوریتم برای استنتاج قومیت نویسندگان استفاده کردند و متوجه شدند که روزنامه‌نگاران گاهی اوقات به قومیت آنها برای ذکر نامشان در پوشش خبری تکیه می‌کنند. به طور مثال، مشخص شد که نویسندگانی با نام‌های انگلیسی مانند «جان براون» یا «امیلی تیلور» بیشتر از بقیه در رسانه‌ها ذکر شده‌اند. آنها همچنین 9 گروه قومیتی بزرگ را با هم مقایسه کردند.
محققان دریافتند که شانس دیده شدن نویسنده اول مقاله در یک خبر 40 درصد است. با این حال، احتمال ذکر نام نویسندگانی از اقلیت کمتر در مقایسه با نویسندگانی که نام انگلیسی دارند، به طور قابل توجهی کمتر بود. این تفاوت برای نویسندگانی با نام‌های آسیای شرقی و آفریقایی بارزتر بود. آنها به طور متوسط 15 درصد کمتر در رسانه‌های علمی آمریکا در مقایسه با کسانی که نام انگلیسی داشتند، ذکر یا نقل شده بودند.
این ارتباط حتی پس از در نظر گرفتن عواملی مانند موقعیت جغرافیایی، وضعیت نویسنده متناظر، موقعیت نویسنده، رتبه وابستگی، اعتبار نویسنده، موضوعات تحقیق، تأثیر مجله و طول داستان ثابت است.
و نابرابری بین انواع مختلف رسانه‌ها، از جمله ناشران بیانیه‌های مطبوعاتی، اخبار عمومی و آنهایی که محتوای متمرکز بر علم و فناوری دارند، وجود دارد.
عوامل عملی و انتخاب زبانمحققان می‌گویند: اول و مهم‌تر از همه، عدم حضور دانشمندان با نام‌های آسیای شرقی و آفریقا ممکن است به دلیل چالش‌های عملگرایانه‌ای باشد که روزنامه‌نگاران مستقر در آمریکا در مصاحبه با آنها مواجه هستند. عواملی مانند تفاوت منطقه زمانی برای محققان مستقر در خارج از کشور و تسلط واقعی یا درک شده انگلیسی می‌تواند نقش داشته باشد، زیرا یک روزنامه‌نگار در مهلت مقرر باید خبرش را آماده کند.
ما این عوامل را با تمرکز بر محققان وابسته به موسسات آمریکایی جدا کردیم. در میان محققان مستقر در آمریکا، مشکلات عملگرایانه باید به حداقل برسد، زیرا آنها در همان منطقه جغرافیایی روزنامه‌نگاران هستند و احتمالاً به زبان انگلیسی، حداقل در نوشتن، مهارت دارند. علاوه بر این، با توجه به اینکه توجه رسانه‌ها به طور فزاینده‌ای توسط مؤسسات آمریکا ارزش قائل می‌شود، احتمالاً این دانشمندان به همان اندازه به درخواست‌های مصاحبه روزنامه‌نگاران پاسخ خواهند داد.
حتی زمانی که محققان فقط مؤسسات آمریکا را مد نظر گرفتند، تفاوت‌های قابل توجهی در ذکر و نقل قول برای نویسندگان غیر انگلیسی یافتند؛ به‌ویژه، نویسندگانی با نام‌های آسیای شرقی و آفریقایی در مقایسه با همتایان خود با نام انگلیسی، چهار تا پنج درصد کاهش در نرخ ذکر را تجربه می‌کنند. این نتیجه نشان می‌دهد که در حالی که ملاحظات عملگرایانه می‌توانند برخی نابرابری‌ها را توضیح دهند، اما همه آنها را در نظر نمی‌گیرند.
محققان همچنین دریافتند که روزنامه‌نگاران همچنین تمایل بیشتری به جایگزینی وابستگی‌های سازمانی به جای دانشمندان با نام‌های آفریقایی و آسیای شرقی دارند؛ به عنوان مثال، ذکر دانشگاه میشیگان برای آنها معتبرتر از ذکر دانشگاه های دیگر است. این اثر جایگزینی نهاد، بر یک سوگیری بالقوه در بازنمایی رسانه‌ای تأکید می‌کند، جایی که ممکن است دانشمندان با نام‌های قومیتی اقلیت کمتر معتبر یا مستحق شناسایی رسمی تلقی شوند.
چرا برابری در گفتمان علم اهمیت دارد؟بخشی از عمق پوشش اخبار علمی بستگی به این دارد که چگونه محققان به طور کامل و دقیق در خبرها به تصویر کشیده شوند، از جمله اینکه آیا دانشمندان با نام ذکر شده‌اند یا خیر و تا چه حد سهم آنها از طریق نقل قول برجسته می‌شود. همانطور که علم به طور فزاینده‌ای جهانی می‌شود و زبان انگلیسی به عنوان زبان اصلی آن است، مطالعه ما اهمیت نمایندگی عادلانه را در شکل دادن به گفتمان عمومی و پرورش تنوع در جامعه علمی برجسته می‌کند.
محققان می‌گویند که تفاوت‌ها در مرحله اولیه انتشار علم، زمانی که روزنامه‌نگاران در حال انتخاب مقالات تحقیقاتی برای گزارش هستند، بیشتر باشد. درک این تفاوت‌ها به دلیل چندین دهه یا حتی قرن‌ها تعصب ریشه‌دار در کل خط تولید علم، از جمله اینکه چه کسی بودجه تحقیقاتی را دریافت می‌کند، چه کسی در مجلات برتر منتشر می‌شود و چه کسی در خود نیروی کار علمی نمایندگی می‌کند، پیچیده است.
روزنامه‌نگاران از مرحله بعدی فرآیندی را انتخاب می‌کنند که تعدادی نابرابری در درون آن وجود دارد. بنابراین، پرداختن به نابرابری‌ها در نمایندگی رسانه‌ای دانشمندان تنها یک راه برای تقویت فراگیری و برابری در علم است. اما این گامی در جهت به اشتراک‌گذاری دانش علمی با مردم به روشی عادلانه‌تر است.
انتهای پیام/
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است